Para 33 vjetësh, më 20 shkurt 1991, një numër i madh i qytetarëve shqiptarë u ngritën për të shembur simbolin e regjimit të komunizmit, bustin e diktatorit Enver Hoxha, i vendosur në qendër të Tiranës në sheshin Skënderbej.
Enver Hoxha është një nga diktatorët më të rreptë ndaj popullit të tij dhe kjo ngjarje ndodhi vetëm pak muaj pasi regjimi komunist po linte postin, duke i dhënë hapësirë pluralizmit politik me krijimin e partive të reja politike në krahasim me Partinë e Punës së Shqipërisë (PPSH).
Ditët e fundit të dhjetorit të vitit 1990 dhe fillimi i vitit 1991 ishin të mbushura me ngjarje të rëndësishme. Partia Demokratike nisi një lëvizje të madhe me një miting në sheshin e Qytetit Studenti më 23 dhjetor 1990. Në disa ditë, një grup prej 393 të burgosur politikë u liruan nga burgu. Kuvendi Popullor miratoi një dekret më 23 janar 1991 që garantonte respektin dhe mbrojtjen e monumenteve historike dhe simboleve shtetërore, duke përfshirë edhe bustin e Enver Hoxhës.
Ngjarjet në Rumani, me rrëzimin e diktatorit Nikolae Çaushesku, ndikuan edhe te shqiptarët, duke i frymëzuar ata të fundit në Evropë të ende të mbetura nën sundimin komunist. Rrëzimi i bustit të Hoxhës u përshpejtua edhe më shumë nga një grevë urie e organizuar më 18 shkurt 1991 nga studentët për të larguar emrin e tij nga universiteti.
Me një vendim të Kuvendit, 20 shkurti u shpall Dita e Kujtesës Kombëtare për viktimat dhe heronjtë e regjimit komunist. Kjo ngjarje në fakt shënoi fundin e diktaturës komuniste në Shqipëri, e cila u vendos menjëherë pas Luftës së Dytë Botërore.
Pamjet e atyre ngjarjeve në sheshin Skënderbej u bënë të njohura nëpërmjet mediave anembanë botës, duke rikthyer vëmendjen mbi Shqipërinë dhe zhvillimet e saj ndërkombëtare. Rrëzimi i bustit të diktatorit, Enver Hoxha, shënoi një epokë të re, atë të fillimit të demokracisë pluraliste dhe ndarjes me të kaluarën komuniste.
